قال الصادق علیه السلام:
انما فرض الله الصیام لیستوى به الغنى و الفقیر.
امام صادق علیه السلام فرمود:
خداوند روزه را واجب کرده تا بدین وسیله دارا و ندار (غنى و فقیر) مساوى گردند.
من لا یحضره الفقیه، ج 2 ص 43، ح 1
این ماه به نام رمضان نامیده شده است زیرا بر اساس حدیثی از پیامبر اکرم (ص) که در بحارالانوار علامه مجلسی ذکر شده است، ماه رمضان گناهان را می‌سوزاند و این ماه در کتب مختلف آسمانی از جمله قرآن کریم، انجیل، تورات، صحف و زبور نازل شده است و تنها ماهی است که نام آن در قرآن ذکر شده است.
اتفاقات مهمی در این ماه از جمله ولادت امام حسن مجتبی (ع)، به آسمان رفتن حضرت مسیح در شب 21 ماه مبارک رمضان، ولایتعهدی امام رضا (ع)، وفات حضرت ابوطالب و وفات حضرت خدیجه (س)، بستن عقد اخوت میان مسلمانان به دستور پیامبر اکرم (ص) و ضربت خوردن و در نهایت شهادت امام علی (ع) اتفاق افتاده است.
ماه مبارک رمضان آنقدر مهم است که در آیات 184 و 185 سوره بقرة در مورد روزه داری، احکام روزه و کفاره روزه سخن به میان آمده شده است و در فضیلت این ماه می‌توان به روایتی از امام باقر (ع) اشاره کرد که به جابر می‌فرمود کسی که در این ماه روز را روزه بگیرد و بخشی از شب را به عبادت سپری کند همانند روزی می‌شود که مادرش او را زاییده است.
امام صادق (ع) نیز در روایتی نقل شده از محمد عمران می‌فرماید که خداوند بزرگ در هر شبى از شب‌هاى ماه رمضان آزادشدگان و رها یافتگانى از آتش دوزخ دارد مگر آنکه کسى با مسکرى افطار کند و چون شب آخر ماه رمضان فرا رسد به تعداد بردگانى که در تمام این ماه آزاد شدهاند در آن شب آزاد خواهند شد.
امام صادق (ع) در حدیثی فلسفه روزه‌داری را مساوی شدن دارا و فقیر عنوان کرده است و در حدیثی دیگر از پیامبر اکرم (ص) عنوان شده است که بنده خداوند اگر می‌دانست ماه رمضان چیست و چه برکاتی دارد دوست داشت تمام ماه سال ماه رمضان باشد و در همین راستا نیز امام صادق فرمودند که اگر کسی بدون عذر روزه خواری کند ایمان از او جدا می‌شود.
تقویت تقوا و پرهیزکاری، آرامش روان و جسم، عدم نفوذ شیطان، مساوات بین فقیر و غنی، احیاء فضائل اخلاقی، وجود شبهای قدر در ماه مبارک رمضان، تلاوت و وزیدن نسیم قرآن در کشورهای مسلمان از جمله فوائد و فضائل روزه داری است و این موارد در روایات و احادیث مختلف ذکر شده است.